Δεν θα χαθούμε
Είχε περάσει πολύς καιρός χωρίς να διαβάσω ένα βιβλίο. Κι αυτό,
λόγω διάφορων προβλημάτων. Μου είχε λείψει η αίσθηση του να μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο, διαφορετικό, να φτιάχνεις με την φαντασία σου εικόνες, να νιώθεις συναισθήματα.
Το έναυσμα να αρχίσω πάλι το διάβασμα, μου το έδωσε η έκδοση του βιβλίου μιας παλιάς μου αγαπημένης μαθήτριας, της Έλενας Αυγουστάτου.
“Δεν θα χαθούμε”, είχε πει, και έφυγε ξαφνικά !
Και χωρίς να το θέλει πραγματικά !
Αγόρασα το βιβλίο της και άρχισα να το διαβάζω στον λίγο ελεύθερο χρόνο που έχω.
Από την αρχή μου έκανε εντύπωση. Αρκετά διαβασμένη και η ίδια, χρησιμοποιεί σε μία φαινομενικά απλή ιστορία, λογοτεχνική πένα, κρατώντας το ενδιαφέρον του άπειρου αλλά και του έμπειρου αναγνώστη.
Η ιστορία, απλή. Μία κοπέλα που έχει ερωτευτεί κάποιον που δεν πρέπει, όχι μόνον γιατί βρίσκεται ήδη σε σχέση, αλλά και γιατί η ίδια η κοινωνία δεν της το επιτρέπει.
Η ιστορία εξελίσσεται, με αρκετά προβλεπόμενο τρόπο, στην σύγχρονη εποχή όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο κι αν προσέξεις είναι ικανά να προδώσουν μυστικά.
Το ενδιαφέρον του αναγνώστη παραμένει στην ιστορία του νησιού που αργά αλλά σταθερά πλημμυρίζει, και του ανεπίτρεπτου έρωτα, με σχετικώς μικρά κεφάλαια, ξεκούραστα.
Μέχρι που ξαφνικά, όλα αλλάζουν, Μέχρι που ξαφνικά, γυρνάω πίσω τις σελίδες να δω τι έχασα. Γιατί με αριστοτεχνικό τρόπο, η φαινομενικά απλή ιστορία, μετατρέπεται σε μια πολύ καλά στημένη συνωμοσία. Μια συνωμοσία που αν και υπάρχει σε έναν φανταστικό τόπο, στην πραγματικότητα υπάρχει γύρω μας.
“Δεν θα χαθούμε”, αλλά χανόμαστε τελικώς, καταλήγοντας την ιστορία με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από εκείνον που φανταζόμασταν, χωρίς να υπάρχει τέλος.
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσει κάποιος και αξίζει να το σκεφτεί.
Να σκεφτεί το που ζει, πως ζει και τι μπορεί να συμβαίνει γύρω του χωρίς να το καταλαβαίνει.
Μπράβο Έλενα. Εύχομαι να μην σταματήσεις τις αναζητήσεις σου !!!
